Paga

Hoiii!

Hier weer een verslagje van mijn afgelopen week ;)

Ik had me maandagochtend alweer enigszins voorbereid op een saaie dag, maar dat viel gelukkig mee! We gingen met de hele cid-ghana staff (7 man) naar de markt om interviews af te nemen. We hadden een stapel questionnaires meegenomen en samen met Jemima en Lynda ging ik op pad. Zonder die vragenlijsten ook maar even van te voren bekeken en besproken te hebben, startten we het eerste interview. Maar ja die mensen daar zijn allemaal druk aan het werk en proberen hun spulletjes zo veel mogelijk te verkopen zodat ze die dag ook iets te eten hebben. Dus veel tijd voor een interview hebben ze natuurlijk niet. Vandaar, en ook omdat wij de vragen soms niet helemaal begrepen haha, duurde het per persoon bijna een uur om die hele vragenlijst door te werken. Er waren een hoop vragen bij die eigenlijk totaal niet van toepassing waren op de mensen die we interviewden. Lynda en ik hebben 3 mensen geinterviewd en Jemima 4. Het was leuk om te doen maar of het enig nut gaat hebben zullen we nog zien ;) Toen we ’s middags terugkwamen had de boer die we vorige week zijn bestrijdingsmiddelen hadden gegeven guinee fowl eieren voor ons meegebracht die we mochten delen :) Ze zijn een beetje kleiner dan gewone kippeneieren, maar ze schijnen wel voedzamer te zijn. ’s Avonds heb ik een soort spinazie gekookt van takken me blaadjes die op de markt had gekocht. Het leek op onkruid maar als je het goed wast en kookt kun je het eten ;) Samen met aardappelen en de eieren was het eigenlijk heel lekker :)

Dinsdagochtend ben ik samen met Awal van Cid Ghana naar één van de twee dorpjes, Kukuo Yapalsi (iets buiten Tamale), geweest die Cid Ghana steunt. We bezochten het basisschooltje dat cid heeft opgezet. Ik denk dat er 3 lokalen waren en er liepen wel meer dan 100 kinderen. Op het moment dat wij kwamen hadden ze net pauze dus ze liepen overal. Cid Ghana heeft stof geregeld zodat de ouders daar schooluniformen van kunnen maken (hier heeft iedere school zijn eigen uniform) en Awal wilde gaan kijken of ze die nu dragen zodat het duidelijk wordt welke kinderen er echt op die school zitten (en schoolgeld betalen) en wie er officieel niet op zitten maar wel lessen volgen. Helaas droeg nog geen van de kinderen een uniform. Vlakbij de school heeft cid een centrum opgezet voor vrouwen waar ze leren kleding te maken, zodat ze daar geld mee kunnen verdienen. Helaas is het centrum ongeveer een maand geleden behoorlijk beschadigd door een storm en kan het momenteel niet gebruikt worden. Er lag daar wel een dode vleermuis op de grond en die gingen ze aan mij laten zien: ieuwhh dat is een gek beest haha ik had ze nog nooit zo goed kunnen bekijken ;) ’s Middags had ik een afspraak met Peter van de NGO Afrilead, een organisatie die zich inzet om leiderschapkwaliteiten van jongeren te bevorderen zodat ze die kunnen inzetten om later de leefsituatie in hun dorp/omgeving te kunnen ontwikkelen. Via Jolanda was ik met deze organiatie in contact gekomen en het lijkt me erg interessant om voor hen te gaan werken omdat ik voor Cid Ghana niet fulltime aan de slag kan en me vaak verveel. Nu wil ik proberen mijn tijd te gaan verdelen tussen deze twee organisaties. Daarna ben ik bij het internetcafé gaan lunchen: fried rice met kip en daarna weer terug naar het kantoor van Cid Ghana. Na het werk nog wat boodschapjes gedaan (eindelijk was er weer cola te koop na een week!) en daarna naar het internetcafé. Het was erg bewolkt en begon al te waaien. We vertrokken net 10 minuten te laat naar huis want we kwamen midden in een tropische regenbui: helemaal doorweekt! En ik had het koud joh! Thuisgekomen eerst onze kleren uitgewrongen en voor het eerst mijn vest aangehad haha, al duurde dat ook maar een half uur ;) Daarna heb ik mijn nieuwe helm bewonderd die Muftawu voor mij gekocht had want de politie controleert steeds op helmen en ik vind het ook wel een veilig idee om er een te hebben vanwege al die levensgevaarlijke verkeerssituaties hier af en toe (ook al is het waarschijnlijk een fluthelm want hij kostte 13 euro haha, maar toch het idee). Van het beetje groente dat ik nog had heb ik spaghetti gekookt die we samen (jawel Muftawu at ook mee! ;)) hebben opgegeten.

Woensdagochtend wilde ik de ventilator in de keuken aandoen, maar toen vlogen de vonken in het rond. Ik schrok me rot! Waarschijnlijk een combinatie van water in de ventilator en hij maakt al weken een raar geluid (waardoor je tv moeilijk kunt horen).. De reparateur is er mee bezig. Rond 10 uur viel de stroom uit op het werk. Meestal komt het dan na hooguit een uur wel weer terug, maar na meer dan 2 uur nog steeds geen stroom dus besloten Lynda en ik een vrije middag te nemen haha. Ik ben naar het internetcafe gegaan, heb wat gegeten en daarna heeft Muftawu me naar het zwembad gebracht: heerlijk rustig ik was bijna de enige :) Alleen een beetje jammer dat ook daar de stroom uit was gevallen en daardoor stond er een mega generator heel hard te loeien, maja na een tijdje hoor je dat niet echt meer. Toen ik terugging ben ik uitgestapt bij de markt want ik wilde wel eens Nederlandse kaas gaan kopen dus ik weer op zoek naar de supermarkt in de markt. De kaas was wel erg duur, 6 euro, maar ja voor een keertje mag dat wel ;) Eenmaal terug in het cafe bleek dat mijn computer een virus heeft opgelopen doordat ik mijn fototoestel aan een computer op het werk heb gekoppeld. Mijn laptop herkende mijn fototoestel niet meer waardoor mijn laptop en het fototoestel geformateerd moesten worden... Gelukkig had ik de afgelopen dagen niet heel veel foto's gemaakt want die zijn nu dus wel kwijt.. maja.. Nu is ook mijn internetmodem weer geinstalleerd en kan ik zelfs thuis een beetje internetten :)

Donderdagochtend ben ik met Jemima op een veel te grote crossmotor naar de andere kant van de stad gereden om een organisatie te zoeken waar Cid ghana soms vrijwilligers plaatst. Daarna had ik een meeting van de andere organisatie Afrilead en dat was erg interessant. Ik heb besloten om daar voortaan op maandag, dinsdag en woensdag te gaan werken en dan op donderdag en vrijdag bij Cid Ghana.

Vrijdagochtend ben ik samen met Jemima naar de immigration service geweest om mijn visum te verlengen. Het ging een heel stuk makkelijker dan twee jaar geleden en als het goed is kan ik mijn paspoort over 2 weken weer ophalen..

Zaterdag heb ik, zoals gewoonlijk op zaterdag, mijn kleren gewassen en het huis gepoetst. Daarna nog wat bij het internetcafe rondgehangen tot het tijd was om naar huis te gaan om de champions league finale te kijken. Hier in Tamale zijn de meest populaire voetbalclubs Chelsea en Barcelona. Dat Chelsea Barcelona in de halve finale verslagen heeft, zijn de Barcelona supporters nog steeds niet vergeten en daarom supporten de meeste van hen Bayern Munchen. Interessante situatie dus.. Hier begon de wedstrijd al om 18.45 omdat het hier 2 uur vroeger is. We zouden na de wedstrijd nog langs Muftawu’s moeder gaan en daarna naar een verjaardagsfeestje van een vriendin. Helaas was de wedstrijd niet na 2 x drie kwartier afgelopen en dus konden we pas rond half 10 weg. Het was echt levensgevaarlijk op straat omdat alle Chelsea supporters op straat liepen en toeterend en slingerend op scooters reden (vaak zonder licht en soms tegen het verkeer in). Ik vond het echt doodeng omdat ze zo gevaarlijk deden, maar we hebben het overleefd ;) Het feestje was om kwart over 10 nog niet begonnen en toen zijn we maar weer naar huis gegaan want de volgende ochtend zouden we vroeg worden opgehaald om naar Paga te gaan.

Zondagochtend ging om half 6 de wekker, want we zouden tussen 6 en half 7 worden opgehaald (al dan niet Ghanese tijd) door een busje met mensen van een vrijwilligersorganisatie vlakbij het internetcafe. Toen ze er om 7 uur nog niet waren zijn we maar richting de hoofdweg gelopen en hebben daar gewacht tot ze om half 8 kwamen. We hadden lekker veel ruimte in het busje want we waren met 5 vrijwilligers en 4 Ghanezen. Op naar het noorden! Paga is een stadje dat aan de grens met Burkina Faso en ligt. Het staat bekend om de krokodillenpoelen, het slavenkamp en de grens. Rond 11 uur waren we in Bolgatanga, een grotere stad die 40 km voor Paga ligt. Hier hebben we rijst met kip gegeten. Na 4 uur rijden door een opvallende groene omgeving kwamen we bij een van de krokodillenpoelen aan. Na het entree geld betaald te hebben moesten er ook een aantal levende kippen gekocht worden om de krokodillen af te leiden en te voeren ;) Deze kleine kipjes kosten maar liefst 4 cedi (1, 70 euro) per stuk! Terwijl wij net een vol bord rijst met kip voor 5 cedi (2,10 euro) op hadden, vond ik 4 cedi wel erg veel voor een krokodillenmaal, maar goed beter dan een arm of been van mij natuurlijk ;) De gids zwaaide wat met de piepende kipjes langs de oever van het meertje en al snel kwam er een krokodil op de kant. Ieuwh, best eng zo’n beest zo dichtbij. Maar in Paga zijn alle krokodillen tam en dus mochten we 1 voor 1 de staart vasthouden (nadat we met een grote boog de krokodil van achteren benaderden). Ik denk dat mijn gezicht op de foto’s boekdelen spreekt ;p daar hoef ik verder niet zo veel over te zeggen. Ondertussen kwamen er vanachter ons uit het meertje nog meer krokodillen aangezwommen maar die werden door de gidsen op afstand gehouden. Toen iedereen de staart had vastgehad en dat was vastgelegd op de foto, kreeg de krokodil zijn lekkere maaltje. En jeetje wat zijn ze dan snel, hap slik weg met veren en botten en al. Een andere gids ging op zoek naar de grote krokodil waar je op kon gaan zitten. Ik vroeg me toch af hoe hij die herkende tussen al die andere, maar goed ik vertrouwde er maar op dat het goed ging komen. Aan de andere kant van het meertje kwam er inderdaad een krokodil naar de gids toegelopen en deze werd op de grond ‘geduwd’ zodat wij er om de beurt op konden gaan zitten. Tja wat zal ik er van zeggen, ik heb wel eens meer ergens op mijn gemak gezeten haha ;p. Toen Benni, een Duitse vrijwilliger, zijn slippers uitdeed voor hij naar de krokodil liep werd gevraagd waarom hij dat deed, zei hij dat hij zonder slippers sneller is dan met haha. Ondanks dat de krokodil een paar keer opstond en bewoog zijn we toch allemaal op de foto geweest en kreeg ook deze krokodil zijn maal. Toch enigszins opgelucht liepen we terug naar het busje. Op naar het slavenkamp. Daar aangekomen kregen we een rondleiding door een heuvelachtig en rotsachtige omgeveing. Hier werden de slaven 2,3 eeuwen geleden gevangen gehouden voordat ze naar de slavenmarkt en richting de kust gingen waar, onder andere, de Nederlanders ze verhandelden. Alles was in de rotsen gemaakt: kommen om uit te eten, een muzikale steen waar ze muziek mee maakten, een uitkijkpost, strafstenen waar ze aan vastgebonden werden en stenen voor de graven. We waren daar echt op heetst van de dag dus het was bloed en bloedheet, maar wel interessant om te zien. Na een rondleiding van 3 kwartier vertrokken we in ons busje, met nog 2 nieuwe reizigers naar de grens een paar honderd meter verderop. Na vriendelijk gesproken te hebben met de douane mochten we gratis even de de grens over. Eerst is er een stuk niemandsland met allemaal kleine winkeltjes en dan is er een hek op de grens met Burkina. Een andere politieman van de douane vertelde ons dat we alleen foto’s richting Ghana mochten maken en niet richting Burkina. Toch stiekem wel gedaan :P We konden gewoon Burkina binnen lopen, niemand die ons tegenhield. Na 300 meter zijn we toch maar teruggekeerd naar Ghana. Rond 3 uur vertrokken we terug richting Tamale en rond 7 uur waren we weer thuis.

Nu ben ik op het kantoortje van AfriLead en ik heb al meteen een hoop werk gekregen ;) En ik heb zelfs een naam voor mijn functie gekregen: organizational development coordinator, dat klinkt nog eens interessant al zeg ik het zelf :P Ik internet nu via een modem en dat gaat niet zo snel, dus ik kan nu geen foto’s uploaden, maar ik zet zo snel mogelijk de foto’s weer op de website ;) http://anneheeren.at-aware.com/#home.

Groetjes Anne