I love water!

Vanwege wat gezondheidsproblemen gisteren is mijn update iets later dan normaal ;) Ondertussen is het al weer 26 juni, over precies een maand ben ik weer in Nederland. En dat is nogal dubbel: tuurlijk vind ik het fijn om iedereen weer te zien, maar aan de andere kant wil ik hier nog helemaal niet weg want ik heb het nog super naar mijn zin!

Onze waterpijp was al weer minstens 2 weken niet open geweest en onze voorraad begon dan ook vrij snel op te raken. De regen heeft de afgelopen week op zich laten wachten, dus ook daar konden we geen water van op vangen.. Toen ik afgelopen vrijdag mijn afwaswater buiten ging weggooien hoorde ik een welkom geluid: stromend water! Iedereen van onze compound (7 huishoudens) wilden natuurlijk zo snel mogelijk water verzamelen en alle resevoirs vullen. Gelukkig bleef de pijp ongeveer 24 uur open zodat iedereen weer een flinke voorraad heeft :) Mensen waarbij het water altijd uit de kraan stroomt en nooit watertekort hebben gehad, zullen waarschijnlijk niet begrijpen hoe blij je hier met water kunt zijn!

Omdat ik maandagochtend mijn urine niet kon inleveren bij het ziekenhuis, gingen we dinsdag nog maar een keer langs. Nu kwamen ze erachter dat we maandag 2 cedi (70 eurocent) te weinig hadden betaald voor het onderzoek, dus moest Muftawu eerst weer naar de andere kant van het ziekenhuis om 2 cedi extra te betalen. Toen dat eindelijk was gebeurd, moest ik ontzettend plassen dus ik dacht dat komt mooi uit. Blijken er geen urineflesjes te zijn.. Ongelooflijk.. Na ruim een half uur wachten vroeg ik of het nog een paar minuten of misschien uren zou duren want ik moest echt heel nodig. De verpleegster ging voor mij op zoek en gelukkig vond ze er een paar. Na in totaal anderhalf uur wachten konden we gaan, terwijl ik dacht dat we binnen 10 minuten weer buiten zouden staan.. Pff hier in de Ghanese ziekenhuizen weet je het maar nooit.. Daarna ben ik naar het werk gegaan, maar ik was de hele dag alleen. Ik kon niks doen want ik moest mijn werk tot nu toe bespreken met de baas, maar die was een week in Bolgatanga zonder dat ik het wist, handig.. Toen heb ik maar een middagje vrij genomen want om alleen op een kantoor te zitten zonder werk en met heel slecht internet is wel erg saai. ’s Middags nog even naar de stad geweest om dvd’s te kopen want onze tv heeft maar 3 en soms ook maar 2 zenders en dat wordt een beetje saai. Hier verkopen ze dvd’s waar dan per genre een stuk of 10-12 films op staan en die kosten nog geen euro.

Woensdag ben ik naar CID Ghana gegaan in plaats van mijn andere werk, maar ook bij CID Ghana was eigenlijk niks te doen helaas. Dus ben ik maar op tijd naar het internetcafe gegaan en heb ik foto’s gemaakt van wat er zoal over die weg rijdt de hele dag. Dingen die in Nederland nooit zouden kunnen, maar waardoor het hier nooit saai is om naar het langskomende verkeer te zitten kijken. Vier personen op een scooter, veel te hoog opgeladen vrachtwagens, mensen bovenop een vrachtwagen, koeien in een motorking (trike met laadbak), geiten op de fiets... om dan nog maar niet te spreken over hoe de meeste auto’s, bussen en vrachtwagens eruit zien; sommige lijken regelrecht van de sloop te komen. ’s Avonds een film gekeken van mijn nieuwe dvd; Julie en Julia, maar dat ging alleen maar over koken! Allemaal lekkere gerechten die hier met geen mogelijkheid te maken zijn.. niet eerlijk :( haha

Donderdagochtend heb ik heerlijk uitgeslapen want ik kon pas rond 11 uur de resultaten van het onderzoek ophalen. Mijn werk is aan de andere kant van de stad dus het zou een beetje onhandig zijn als ik eerst daarheen zou gaan om vervolgens 2 uur later weer richting het ziekenhuis te gaan. Dit keer waren ze voor de verandering erg snel bij het lab, geen vertragende omstandigheden deze keer haha. Je krijgt dan een dichtgeniet papiertje mee, maar als je goed kijkt kan je wel ongeveer lezen wat er in staat. Ik was wel erg benieuwd dus ik keek stiekem, gevolgd door een strenge blik van Muftawu haha. Ik zag al dat er ergens ‘no bacteries’ stond en deze keer waren er geen mogelijke medicijnen aangegeven. Toch maar even langs het andere ziekenhuis om de resultaten te laten zien, maar daar aangekomen was het zo ontzettend druk dat ik daar niet de hele dag wilde gaan wachten. Toen zijn we naar de apotheek waar ik ook de medicijnen had gekocht gegaan, er is daar een mini ziekenhuisje en een dokter die mij vertelde dat alles in orde was. Wat een opluchting! Al die injecties toch niet voor niks geweest ;) Hij schreef nog een (erg vies en zuur) drankje voor ter voorkoming van blaasontsteking zodat het hopelijk niet meer terugkomt ;) Daarna ben ik naar het werk gegaan. Aan het einde van de middag gingen we naar een dorpje dat CID Ghana steunt door middel van microkredieten voor vrouwen. Vandaag was het weer tijd voor de vrouwen om een deel van hun lening terug te betalen. Het leek me wel interessant om dat een keer te zien. Helaas kwamen er maar 3 vrouwen om te betalen, omdat veel vrouwen niet wisten dat we kwamen. Toch is het altijd leuk om in zo’n dorpje te zijn; allemaal lemen hutjes, veel groen en erg rustig.

Vrijdagochtend ging de wekker om 5.30. Om half 7 had ik met Lynda afgesproken omdat we naar het platteland zouden gaan, naar een boer die CID Ghana steunt door middel van kunstmest, bestrijdingsmiddelen en landbouwwerktuigen. Met nog 2 andere werknemers van CID Ghana gingen we er op de motor naartoe: ongeveer 3 kwartier rijden over een rode zandweg vol kuilen en hobbels. Maar wat is dat gaaf! Heerlijk fris en een prachtig uitzicht; alles is groen, af en toe kom je een dorpje tegen en soms heb je een prachtig uitzicht vanaf een heuveltje. Voorzien van een laagje rood zand, kwamen we bij het dorpje aan waar de boer verblijft als hij op het land werkt. Hij woont namelijk in Tamale en gaat een paar keer per week heen en weer op de fiets, wat hem meer dan 2 uur kost! Eerst moesten we natuurlijk even de chief begroeten en daarna zijn we naar de akker gegaan: 10 hectare land met mais en pinda’s. Echt megagroot en alles wordt met de hand gedaan! Ploegen, planten, onkruid wieden, oogsten, noem maar op.. en dat alles ook nog in de bloedhete zon. Pff. Na een half uurtje zijn we weer op pad gegaan richting Tamale. Bij het internetcafe snel mijn voeten gewassen en daarna door naar kantoor, want het was pas 10 uur. Verder was het vrij saai dus maar weer op tijd teruggegaan naar het internetcafe.

Zaterdagochtend heb ik een uitgebreide schoonmaak gehouden, dat was immers mogelijk nadat de waterpijp eindelijk open was. ’s Middags had ik bedacht om eens lekker op mijn gemak naar het internetcafe te gaan lopen. Muftawu was daar al en ik had eigenlijk wel zin in een beetje beweging en de zon scheen dus dan zou ik hopelijk een beetje bruiner worden want voor mijn gevoel schiet dat nog niet zo op. Na 5 minuten lopen kwam ik de kledingmaker tegen die net naar ons huis kwam om mij wat stoffen te laten zien omdat ik een nieuw jurkje wilde laten maken. Hij was op de scooter dus toen kon ik achterop om naar het internetcafe te gaan om daar de stoffen te gaan bekijken. Helaas zat er niet die ene stof bij die ik een enkele keer vrouwen had zien dragen en die ik echt heel leuk vond. Dus besloten we om naar de markt te gaan om die stof te zoeken. Ik denk dat we meer dan een uur door de markt hebben gelopen en meer dan 30 stoffenwinkeltjes hebben gehad, maar nergens te vinden :( Wel eentje die er op leek in een andere kleurstelling dus uiteindelijk die maar genomen want volgens mij werd de kledingmaker echt helemaal gek van mij haha. Het was ook nog eens bloedheet. ’s Avonds nog heel fijn de suikerpot over mijn laptop, de tafel en de grond laten vallen. En dat met al die mieren hier en ik heb ook nog eens geen stofzuiger natuurlijk: aaah bah. Ik heb het zo goed mogelijk op geprobeerd te vegen en dweilen en anti-muskieten/insectenspray op de grond gespoten en het ziet er gelukkig naar uit dat de mieren niks door hebben. Met mijn laptop valt de schade gelukkig ook mee, soms moet ik alleen een toets wat harder indrukken als er een suikerkorreltje onder zit haha.

Zondag was de planning om ’s ochtends kleren te wasen en ’s middags naar het zwembad te gaan. Maar helaas begon het ’s ochtends al op tijd met regenen; balen! En niet even een flinke bui, nee echt van die Nederlandse zeikregen. Pas tegen een uur of 5 begon de zon weer een beetje te schijnen. ’s Avonds zijn we uit eten gegaan bij Luxury. Ik had erg veel zin in een hamburger met frietjes en een appeltaartje als dessert. Ik had er al de hele week naar uit gekeken en vond het ook erg lekker, alleen bleek mijn maag het minder geschikt te vinden. Ik ben er hartstikke ziek van geworden. Ik kan me niet herinneren dat ik me ooit zo beroerd heb gevoeld en zonder een wc en stromend water is dat niet echt prettig. Maar verder zal ik jullie de details besparen ;) Gelukkig had ik geen koorts dus kon ik malaria zo goed als uitsluiten. Achteraf vind ik het best typisch dat de meeste vrijwilligers hier ziek worden van het Ghanese eten en dat ik al die keren nog nooit serieus ziek ben geweest, maar dat ik nu ziek word van een hamburger en frietjes haha.

Maandag heb ik zowat de hele dag op bed gelegen en het enige dat ik met moeite binnen kon houden was water. Tegen het einde van de middag kon ik eindelijk rechtop zitten en ben ik maar uit bed gegaan. Ondertussen is de timmerman nog langs geweest om glazen lamellen voor ons slaapkamerraam te plaatsen en hij heeft een niewe horvoordeur gemaakt. We hadden hem ’s ochtends het geld gegeven (om alle benodigde spullen te kopen) en ’s middags was hij al klaar: dat is nog eens service! Nu hebben we ten minste geen last meer van zand en regen dat naar binnen komt, want eerst zat er alleen gaas voor ons raam (geen glas). En ook de muggen blijven nu buiten, want de hordeur sluit nu perfect.

Vanochtend heb ik een beetje uitgeslapen en voelde ik me al stukke beter gelukkig. Rond een uur of 10 ben ik naar mijn werk gegaan en tegen mijn verwachting in zelfs tot half 5 gebleven :)

Dat was het weer wel voor deze week ;) Nu heb ik net mijn douchewater verwarmd dus ga ik lekker douchen (lees bucketshower ;))
Nieuwe foto's heb ik weer geupload op: http://anneheeren.at-aware.com/#home

Groetjes!
doeii doeii