Afscheid...
Blijf op de hoogte en volg Anne
24 Juli 2012 | Ghana, Tamale
Hoi hoiii
Hier istie dan, het laatste verslag vanuit Ghana. Met ingevlochten haren, een Ghanese kataa (verkoudheid) en wat traantjes zit ik voor de laatste keer achter mijn laptop hier in Tamale...
Afgelopen dinsdag en woensdag heb ik rustig gewerkt bij AfriLEAD en heb ik voor zover mogelijk de constitution (wat is dat in het Nederlands? Grondwet achtig iets ofzo?) van de organisatie afgemaakt. En natuurlijk afscheid genomen, nooit leuk, maar ja ik zeg tegen iedereen maar ‘see you’ want ik zie ze vast nog wel een keer ;)
Donderdagochtend regende het; 19 juli! Ja papa zelfs hier regende het op je verjaardag! Toen hebben we ’s ochtends het zeil voor de vloer maar afgemaakt, ziet er een stuk beter uit nu! Ik wilde ook eigenlijk afscheid gaan nemen bij CID Ghana, maar niet iedereen was op kantoor, dus besloot ik dat een dagje uit te stellen. Nadat ik nog gauw wat laatste dingen had gewassen ben ik ’s middags maar naar het internetcafe gelopen en daar een beetje rondgehangen.
Vrijdagochtend werden we al vroeg gewekt door de wekker: 3.30. Het was het begin van de ramadan en dus moest Muftawu vroeg uit bed om wat te eten voordat het licht zou worden. Daarna wordt er tot 18.30 niks gegeten of gedronken. En dat 4 weken lang.. pfff... Het is wel mooi om te vertellen dat niet alleen de moslims vasten, er zijn ook de nodige christenen die meedoen. Dat is echt een van de dingen die ik zo mooi vind aan dit land: het samenleven van christenen en moslims en het oneindige respect voor elkaars religie. Wat kunnen wij daar in Nederland nog ontzettend veel van leren!
Rond een uur of 11 ben ik richting de stad te gaan om een nieuwe zonnebril te kopen. Een paar weken geleden had ik hier voor 1,20 euro een zonnebril gekocht en gisteren viel die van mijn hoofd en toen bleken de glazen van echt glas te zijn en dus kapot zijn gevallen. Ik naar dezelfde man en ik kreeg zowaar voor de zelfde prijs een andere, was ik best trots op omdat ik nu alleen was en vorige keer had Muftawu onderhandeld ;)
Daarna ging ik naar het kantoor van CID Ghana om ook daar afscheid te nemen. Samen met de twee Nederlandse vrijwilligers heb ik nog bij Sparkles gelunched. ’s Avonds ben ik met Muftawu uit eten geweest, toevallig ook weer bij Sparkles. Ik wilde vis met frietjes en Muftawu een rijstbal met guinee fowl. Na twee minuten kwam de serveerster terug: er waren geen rijstballen meer.. okee dan banku met tilapia. Twee minuten later kwam ze weer terug: er waren ook geen frietjes.. okee dan rijst.. Een paar minuten later kwam ze weer terug: de visfilet die ik besteld had was er ook niet.. okee dan ook tilapia.Uiteindelijk kreeg ik toch frietjes haha en we hebben lekker gegeten voor wel 15 euro, wat eigenlijk best duur is hier ;) Muftawu kon zijn vis niet helemaal op dus toen hebben we gevraagd of de serveerster het in een bakje kon doen zodat ik het de volgende dag thuis kon opwarmen samen met gebakken aardappeltjes en boontjes ;) Mijn niet opgegeten vissenkop ging mee voor onze kat ;)
Zaterdagochtend stond een bezoekje aan een van de chiefs gepland. Ieder deel van de stad (of ieder dorpje) heeft zijn eigen chief. Deze, vaak oude, man is de ‘baas’ van het stadsdeel en als je bijvoorbeeld een huis wil bouwen, moet je bij hem zijn om het land te kopen. Deze chiefs hebben weer een hogere opperchief die over de hele stad gaat en daar boven staat de paramount chief die over de hele regio gaat.
Vorige week was Muftawu bij een van die ‘lagere’ chiefs op bezoek geweest. Het is de broer van zijn overleden opa. De chief was erg benieuwd naar mij en daarom had hij beloofd dat we de volgende week langs zouden komen. Zaterdagochtend eerst naar de stad voor kolanoten (ze smaken niet echt naar cola, maar vroeger werd er wel cola van gemaakt), want die neem je altijd mee als je bij een chief op bezoek gaat. En toen op weg naar de chief van het stadsdeel Kpakpayili, toevallig ook de community waar ik 2 jaar geleden onderzoek heb gedaan. Daar aangekomen zaten er wat mannen onder een boom en Muftawu begroette en knielde voor hen als teken van respect voor oudere mensen. Ik dacht dus dat een van de mannen de chief was. Toen Muftawu opstond om te gaan, dacht ik dat het al klaar was, maar het bleek dat we de chief nog niet gezien hadden, die zat namelijk binnen op een luxe stoel. Dus wij in een grote ronde hut naar binnen, waar nog een stuk of 10 mannen zaten. Ik mocht op een plastic stoel gaan zitten, de rest zat op de grond. De chief heette mij welkom, maar verder sprak hij in het Dagbani en verstond ik er niks van. Af en toe ging iedereen klappen als hij iets zei. Na een minuut of 10 was het klaar en konden we weer gaan. Heb ik dat ook weer eens meegemaakt ;) Verder niet veel gedaan want het regende. Toen het ’s middags was was opgeklaard ben ik naar het internetcafe gelopen en ’s avonds hebben we Muftawu’s moeder nog even gedag gezegd.
Zondagochtend had ik om 9 uur een afspraak bij John de kapper. Ik was er om 9 uur, maar John was nog even mijn nephaar kopen in de stad. Toen hij rond half 10 kwam dacht ik dat we konden beginnen, maar eerst moest dat nephaar nog geprepareerd worden door het uit elkaar te trekken anders was het te zacht. Dat duurde ook nog bijna een uur, dus tegen een uur of half 11 begon hij eindelijk. In het begin ging het goed, maar steeds meer naar het einde deed het echt zeer! De tranen rolden over mijn wangen, en John lachen en hij zei dat zwarte vrouwen nooit huilen als hij dat doet. Nee geen wonder! Dat haar is ook totaal anders he! Ik denk dat ze hier niet echt doorhebben dat ons haar anders is en het ontzettend veel pijn doet als je eraan trekt.. Maargoed toen het na een kleine 6 uur klaar was had ik geen pijn meer gelukkig :) ’s Avonds nog een erg interessante discussie gehad over het verschil in wonen en werken in Ghana en Nederland haha.
Maandagochtend eerst lekker uitgeslapen en daarna mijn spullen ingepakt. Alles past in 1 koffer en mijn handbagagerugzak dus dat is handig :) Daarna nog voor een laatste keer het huis schoongemaakt en daarna naar het internetcafe gegaan. Daar begonnen de tranen toch wel te komen want het was echt de laatste middag en avond. Rond een uur of 10 van iedereen die er was afscheid genomen en toen naar huis. Toch wel moeilijk om te beseffen dat het voorlopig weer de laatste keer is dat ik daar ben geweest en niet weet wanneer ik weer terug kan komen...
Morgen moeten we om 5.30 op het busstation zijn en als het goed is vertrekt de bus een uur later. Hopelijk komen we ’s avonds niet al te laat in Accra.
Ik heb nog wat foto’s geplaatst op: http://anneheeren.at-aware.com/#home
Ik zie jullie allemaal snel!
Groetjes Anne
Hier istie dan, het laatste verslag vanuit Ghana. Met ingevlochten haren, een Ghanese kataa (verkoudheid) en wat traantjes zit ik voor de laatste keer achter mijn laptop hier in Tamale...
Afgelopen dinsdag en woensdag heb ik rustig gewerkt bij AfriLEAD en heb ik voor zover mogelijk de constitution (wat is dat in het Nederlands? Grondwet achtig iets ofzo?) van de organisatie afgemaakt. En natuurlijk afscheid genomen, nooit leuk, maar ja ik zeg tegen iedereen maar ‘see you’ want ik zie ze vast nog wel een keer ;)
Donderdagochtend regende het; 19 juli! Ja papa zelfs hier regende het op je verjaardag! Toen hebben we ’s ochtends het zeil voor de vloer maar afgemaakt, ziet er een stuk beter uit nu! Ik wilde ook eigenlijk afscheid gaan nemen bij CID Ghana, maar niet iedereen was op kantoor, dus besloot ik dat een dagje uit te stellen. Nadat ik nog gauw wat laatste dingen had gewassen ben ik ’s middags maar naar het internetcafe gelopen en daar een beetje rondgehangen.
Vrijdagochtend werden we al vroeg gewekt door de wekker: 3.30. Het was het begin van de ramadan en dus moest Muftawu vroeg uit bed om wat te eten voordat het licht zou worden. Daarna wordt er tot 18.30 niks gegeten of gedronken. En dat 4 weken lang.. pfff... Het is wel mooi om te vertellen dat niet alleen de moslims vasten, er zijn ook de nodige christenen die meedoen. Dat is echt een van de dingen die ik zo mooi vind aan dit land: het samenleven van christenen en moslims en het oneindige respect voor elkaars religie. Wat kunnen wij daar in Nederland nog ontzettend veel van leren!
Rond een uur of 11 ben ik richting de stad te gaan om een nieuwe zonnebril te kopen. Een paar weken geleden had ik hier voor 1,20 euro een zonnebril gekocht en gisteren viel die van mijn hoofd en toen bleken de glazen van echt glas te zijn en dus kapot zijn gevallen. Ik naar dezelfde man en ik kreeg zowaar voor de zelfde prijs een andere, was ik best trots op omdat ik nu alleen was en vorige keer had Muftawu onderhandeld ;)
Daarna ging ik naar het kantoor van CID Ghana om ook daar afscheid te nemen. Samen met de twee Nederlandse vrijwilligers heb ik nog bij Sparkles gelunched. ’s Avonds ben ik met Muftawu uit eten geweest, toevallig ook weer bij Sparkles. Ik wilde vis met frietjes en Muftawu een rijstbal met guinee fowl. Na twee minuten kwam de serveerster terug: er waren geen rijstballen meer.. okee dan banku met tilapia. Twee minuten later kwam ze weer terug: er waren ook geen frietjes.. okee dan rijst.. Een paar minuten later kwam ze weer terug: de visfilet die ik besteld had was er ook niet.. okee dan ook tilapia.Uiteindelijk kreeg ik toch frietjes haha en we hebben lekker gegeten voor wel 15 euro, wat eigenlijk best duur is hier ;) Muftawu kon zijn vis niet helemaal op dus toen hebben we gevraagd of de serveerster het in een bakje kon doen zodat ik het de volgende dag thuis kon opwarmen samen met gebakken aardappeltjes en boontjes ;) Mijn niet opgegeten vissenkop ging mee voor onze kat ;)
Zaterdagochtend stond een bezoekje aan een van de chiefs gepland. Ieder deel van de stad (of ieder dorpje) heeft zijn eigen chief. Deze, vaak oude, man is de ‘baas’ van het stadsdeel en als je bijvoorbeeld een huis wil bouwen, moet je bij hem zijn om het land te kopen. Deze chiefs hebben weer een hogere opperchief die over de hele stad gaat en daar boven staat de paramount chief die over de hele regio gaat.
Vorige week was Muftawu bij een van die ‘lagere’ chiefs op bezoek geweest. Het is de broer van zijn overleden opa. De chief was erg benieuwd naar mij en daarom had hij beloofd dat we de volgende week langs zouden komen. Zaterdagochtend eerst naar de stad voor kolanoten (ze smaken niet echt naar cola, maar vroeger werd er wel cola van gemaakt), want die neem je altijd mee als je bij een chief op bezoek gaat. En toen op weg naar de chief van het stadsdeel Kpakpayili, toevallig ook de community waar ik 2 jaar geleden onderzoek heb gedaan. Daar aangekomen zaten er wat mannen onder een boom en Muftawu begroette en knielde voor hen als teken van respect voor oudere mensen. Ik dacht dus dat een van de mannen de chief was. Toen Muftawu opstond om te gaan, dacht ik dat het al klaar was, maar het bleek dat we de chief nog niet gezien hadden, die zat namelijk binnen op een luxe stoel. Dus wij in een grote ronde hut naar binnen, waar nog een stuk of 10 mannen zaten. Ik mocht op een plastic stoel gaan zitten, de rest zat op de grond. De chief heette mij welkom, maar verder sprak hij in het Dagbani en verstond ik er niks van. Af en toe ging iedereen klappen als hij iets zei. Na een minuut of 10 was het klaar en konden we weer gaan. Heb ik dat ook weer eens meegemaakt ;) Verder niet veel gedaan want het regende. Toen het ’s middags was was opgeklaard ben ik naar het internetcafe gelopen en ’s avonds hebben we Muftawu’s moeder nog even gedag gezegd.
Zondagochtend had ik om 9 uur een afspraak bij John de kapper. Ik was er om 9 uur, maar John was nog even mijn nephaar kopen in de stad. Toen hij rond half 10 kwam dacht ik dat we konden beginnen, maar eerst moest dat nephaar nog geprepareerd worden door het uit elkaar te trekken anders was het te zacht. Dat duurde ook nog bijna een uur, dus tegen een uur of half 11 begon hij eindelijk. In het begin ging het goed, maar steeds meer naar het einde deed het echt zeer! De tranen rolden over mijn wangen, en John lachen en hij zei dat zwarte vrouwen nooit huilen als hij dat doet. Nee geen wonder! Dat haar is ook totaal anders he! Ik denk dat ze hier niet echt doorhebben dat ons haar anders is en het ontzettend veel pijn doet als je eraan trekt.. Maargoed toen het na een kleine 6 uur klaar was had ik geen pijn meer gelukkig :) ’s Avonds nog een erg interessante discussie gehad over het verschil in wonen en werken in Ghana en Nederland haha.
Maandagochtend eerst lekker uitgeslapen en daarna mijn spullen ingepakt. Alles past in 1 koffer en mijn handbagagerugzak dus dat is handig :) Daarna nog voor een laatste keer het huis schoongemaakt en daarna naar het internetcafe gegaan. Daar begonnen de tranen toch wel te komen want het was echt de laatste middag en avond. Rond een uur of 10 van iedereen die er was afscheid genomen en toen naar huis. Toch wel moeilijk om te beseffen dat het voorlopig weer de laatste keer is dat ik daar ben geweest en niet weet wanneer ik weer terug kan komen...
Morgen moeten we om 5.30 op het busstation zijn en als het goed is vertrekt de bus een uur later. Hopelijk komen we ’s avonds niet al te laat in Accra.
Ik heb nog wat foto’s geplaatst op: http://anneheeren.at-aware.com/#home
Ik zie jullie allemaal snel!
Groetjes Anne
-
24 Juli 2012 - 20:37
Fon Heeren:
Goede terugreis Anne en tot snel!! xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
